Recepten > Algemene informatie over de Turkse keuken
Eten is een zeer aangename gebeurtenis in Turkije. Er is een oneindige variatie aan gerechten en ieder gehucht heeft wel zijn restaurant met zijn culinaire specialiteit.
Alle gebieden in de wereld waar eens een grote Keizer of Koning heerste, kennen een sublieme keuken. Waarschijnlijk komt dat door het simpele feit dat ze nu eenmaal uitgestrekte gebieden bestreken, met een natuurlijke variatie aan producten. Of
kwam het wellicht door de lokale machthebbers, die, als ze iets gedaan wilden hebben van de keizer, naar hem afreisden met de lekkerste gerechten uit hun streek? Want dat een goed gestemde buik wonderen kan doen, is boven alle twijfel verheven. En ook jouw vakantie wordt pas echt onvergetelijk, als je goed hebt gegeten. De Turken zijn trots op hun gerechten, en rekenen hun keuken tot de drie ´grandes cuisines’, samen met de Chinese en de Franse keuken. En of je het daar mee
eens bent of niet, feit is dat de meeste buiken die Turkije voor het eerst aandoen, prettig verrast worden door de gerechten.
Over het algemeen is de Turkse keuken gebaseerd op vers fruit en groente, gegrild vlees en vele soorten salade. De diverse schotels worden vaak begeleid door yoghurt-sausen. De Turkse keuken kent een enorme variëteit aan warme en koude voorgerechten (meze) met de nationale drank van Turkije- raki. Yoghurt ontbreekt zelden en Turken eten geen enkel voor- of hoofdgerecht zonder brood; meestal stokbrood maar ook het ongedesemde pide.
Het ultieme culinaire genot van de Turken zelf, wordt gevormd door de ‘meze’: warme en koude voorgerechten, die vaak in de plaats komen van een complete maaltijd. Om een dergelijke meze-tafel samen te stellen, wandelen de heren van het gezelschap de keuken in, bekijken en keuren het aanbod, bespreken dat met de kok, geven aanwijzingen omtrent de bereiding terwijl de ober het gesprek volgt en het menu noteert. Op tafel verschijnen dan talloze kleine schoteltjes met verschillende gerechten, de onmisbare fles Raki -de nationale anijsdrank-, en natuurlijk het onmisbare verse brood. Vervolgens zet men zich aan tafel om daar pas laat, veelal diep in de nacht, weer achter vandaan te kruipen. Men heeft dan elkaar verhalen vertellend heel kalm gegeten, daarbij vaak stevig gedronken en vaak gaandeweg de avond nog het een en ander bij besteld.
Water en brood wordt altijd bij het eten geserveerd. Of zoals de Turk zegt, een maag vult zich niet zonder een stuk brood bij de maaltijd.
Thuis gekookt eten en het restaurant eten verschillen in de manier van koken en consumeren. In de dorpen en de meer traditionele families is het gebruik van een (eet)tafel niet algemeen. Een doek wordt op de grond uitgespreid en het eten wordt er in een aantal, door meerdere personen te gebruiken borden, geserveerd. Iedereen eet van een bord dat het dichts bij staat. Een lepel en een stuk brood zijn de gebruiksmiddelen het eten te consumeren.
Zoals met het eten geldt ook voor het fruit en groente dat elke streek zijn eigen teelt kent. Izmir staat bekent om zijn druiven, Diyarbakir heeft zijn grote watermeloenen en Malatya staat weer bekend op haar abrikozen, Silifke heeft hemelse aardbeien.
Ontbijt
Het Turkse ontbijt is over het algemeen ook uitstekend en bestaat uit vers wit brood, geitenkaas, boter, jam, stukjes tomaat, komkommer en olijven.
Tegen de tijd dat u in Turkije bent en op een overheerlijke maaltijd wacht, is het enige wat ons nog rest te zeggen:
Afyet olsun!